Thiruchchikkaaran's Blog

இந்திய‌ ச‌முதாய‌ம் மிக‌ பழ‌மையான‌ ச‌முதாய‌ம். அந்த‌ ச‌முதாய‌ம் வாழ்ந்த‌ நில‌ப் ப‌குதியும் மிக‌ப் பெரிய‌ ச‌ம‌வெளி நில‌ப் ப‌குதியே. ம‌ற்ற‌ ஆற்ற‌ங்க‌ரை நாக‌ரீக‌ங்க‌ளில் எல்லாம் குறுகிய‌ நில‌ப் ப‌ர‌ப்பிலே  வாழ்ந்த‌ன‌ர்.

எகிப்தை எடுத்தக் கொண்டால் அங்கே நைல் நதியை ஒட்டி கரையின் இரு மருங்கிலும் ஐந்து கிலோ மீட்டர் தொலைவுக்கு மட்டுமே மக்களின் வாழும் பகுதி அமைந்து இருந்தது. மற்றவை பாலைவனங்களாகவோ  , புறம்போக்கு தரிசாகவோ இருந்தது.

சிந்து, கங்கை, பிரம்மபுத்திரா, கோதாவரி , கிருஷ்ணா, காவிரி, நர்மதை உள்ளிட்ட பல்வேறு நதிகளையும், சமவெளிகளையும் கொண்டிருந்த இந்தியா மக்கள் தொகை பெருகவும், வளரவும், வாய்ப்பாக இருந்தது. எனவே பல்வேறு தொழில்களும், கலைகளும் உருவாகவும், சிறக்கவும் செய்தன.

வெவ்வேறு தொழில்களை மேற்கொண்ட மக்கள் தாங்கள் தங்கள்  தொழிலை ஒட்டிய பகுதிகளில் வாழவும், குழுவாக அமையவும் செய்தனர். தங்கள் குழுக்களுக்குள்ளேயே திருமண உறவுகளை செய்து கொள்ள ஆரம்பித்தனர். தங்கள் தொழிலை வளப்படுத்தவும், மேம்படுத்தவும் அது உதவியாக இருந்தது. குடும்பத்தில் பிறக்கும் மகனுக்கு தங்களின் தொழிலை அதன் சிறப்புகளை கற்றுத் தேர்ச்சி பெற வைத்தனர். தச்சு  தொழில் செய்தவர் தன மகனுக்கு தச்சு  வேலை கற்றுக் கொடுத்தார்,  குயவர்  தன்   மகனுக்கு மண் பாண்ட வேலையை சொல்லிக் கொடுத்தார்.   இவ்வாறாக ஒருவர் பிறக்கும் போதே அவருடைய வேலை வாய்ப்பு உறுதி செய்யப் பாட்டாலும் , இந்த முறை இறுக்கமான சாதீய அமைப்புகள் உருவாகும் முறையிலே அமைந்து விட்டன.

முதலிலே எல்லோரும் ஒன்றாக இருந்தனர் என்றும், பிறகு பல் வேறு தொழிலை செய்ய வேண்டிய காரணத்தினால் அவர்கள் பிரிந்தனர் என்றும் சுவாமி விவேகானந்தர் சொல்கின்றார். முன்பு எல்லோரும் பிராமணர்கள் ஆகவே இருந்தனர் என்கிறார். இப்படி  இருந்திருப்பதற்க்கான வாய்ப்புகள் வலுவாக உள்ளன.

பத்து மகன் உள்ள ஒரு குடும்பத்திலே, எல்லா மைந்தர்களும் காலையிலும் மாலையிலும் பூசனை, சந்தியாவந்தனம் போனறவற்றை செய்து கொண்டு இருந்திருக்கக் கூடும்.

குடுமபப் பொறுப்புகளை எல்லோரும் பிரித்துக் கொள்ளும் போது மாடுகளை மேய்க்கும் பணியை இரு மைந்தர்கள் பார்த்துக் கொள்ளும்படி இருந்து இருக்கலாம். காலையிலே மாடுகளை ஓட்டி சென்று, மாலையில் பொழுது சாயும் போது களைப்புடன் வீடு திருப்பும் மைந்தர்களுக்கு  பூசனைகளில் ஈடுபட நேரம் இருந்திருக்காது. எனவே அவர்கள் தினமும்  பூசனை செய்ய வேண்டியதில்லை என குடும்பத் தலைவரான தந்தை எக்செம்ப்சன் கொடுத்திருக்கலாம். இவ்வாறாக குடும்பங்கள் விரிவடைவது, பெருகுவதும் பல்வேறு தொழில்களில் ஈடுபடுவது மாக சமூக  அமைப்பு முறை விரிவடைந்து இருக்கிறது.

சாதீய சமூகம் உருவான போது ஒரு வகையில் பலரும் அதை தங்களுக்கு பாது காப்பாக கருதினார்கள். உதாரணமாக ஒரு பிராமண சிறுவன்  ஒரு பொற் கொல்லரிடம் போய் அந்த தொழிலை தனக்கு கற்று தரக் கோரினால் அக்ககாலத்திலே அவ்வாறு கற்றுத் தர சம்மதித்து இருக்க மாட்டார்.

ஒரு சாதியை சேர்ந்தவர்கள், பிற சாதியை சேர்ந்தவர்களை மதிப்புடனும்

கவ்ரவத்துடனும்  மனிதனுக்கு மனிதன் என்ற வகையிலே அணுகி இருந்தால் சாதி அமைப்பு என்றைக்குமே ஒரு தொழில் ரீதியான பிரிவாக மட்டுமே இருந்திருக்கும். ஆனால் சாதி என்பது ஒரு பெருமைக்குரிய விடயமாக கருதப் பட்டு, மனிதம் பின்னுக்குத் தள்ளப் பட்டு விட்டது. தன்னுடைய சாதியை உயர்ந்த சாதியாக நிலை நிறுத்தினால், தான் ஆட்டமேடிக்காக உயர்ந்தவனாக கருதப் படுவேன் என்கிற ரூட்டை பாலோ செய்ய ஆரம்பித்தனர்.

ஆனால் ஆன்மீக வாதிகளோ, மனிதன் மனிதனாக வாழ வேண்டும், உயரிய மன  நிலைக்கு தன்னை  உயர்த்தி எல்லா மனிதர்களையும் அன்புடன் நோக்க வேண்டும் என்கிற கோட்பாட்டை வைத்து இருந்தனர். இதற்க்கு ஆன்மீகத்தையே ஒரு கருவியாக பயன் படுத்தினார்.

அவ்வகையிலே குறிப்பிட்டு சொல்லக் கூடியவர் மகான் இராமனுஜாச்சாரியார். இன்றைக்கு  21 ஆம் நூற்றாண்டிலேயே பலர் ஒப்புக்கு சாதிகளை ஒழிக்க வேண்டும் என்று மேடையிலே முழங்கி விட்டு, இறங்கி வந்து சாதிக் கணக்கு போட்டு செயல் படுவதைக் காணும் போது,

பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் வாழ்ந்த இராமானுஜரின் மனப் பூர்வமான சமத்துவம்  இணையற்றதாக உள்ளது.

உண்மையான ஆன்மீகம் மனிதர்களின் மனநிலையை உயர்த்தி அவர்களை சமத்துவத்தில் இணைக்கக் கூடியது என்பதை செய்து காட்டியவர் இராமானுஜர். அவர் அதை உணர்ந்து இருந்தார், உண்மையான பக்தியின் வலிமையை, சிறப்பை அவர் புரிந்து இருந்தார்.

 இத்தனைக்கும் கண்டிப்புக் காட்டியோ, கட்டளைகளைப் போட்டோ இராமானுஜர் தன்னுடைய கொள்கைகளை புகுத்தவில்லை. அமைதியான வழியிலே, அன்பு வழியிலே, அஹிம்சை வழியிலே  பூக்கள் மலர்வது போல மக்களின் மனங்களை மலர வைத்தவர் இராமானுஜ ஆச்சாரியார்.

(தொடரும்)

Title: இராம‌னுஜாச்சாரியார் ‍ ஆன்மீக‌த்தின் மூல‌ம் ச‌மத்துவ‌த்தை உருவாக்கிய‌ மாவீர‌ர் .